Ναταλία Γερμανού:«Άκουσε, Μάνο Ιωάννου, διαλέγεις: θάνατο ή Ναταλία;»

 Η Ναταλία Γερμανού έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησε για…όλα!

Από την τελευταία σου συνέντευξη κατάλαβα πως ένας από τους λόγους για τους οποίους αποδέχτηκες την πρόταση του E είναι και οι καλές οικονομικές απολαβές…
Εντάξει, δεν ήταν και θηριώδεις. Ήταν κανονικές. Αυτές που είχα πέρσι και πρόπερσι. Δεν εκτοξεύτηκαν σε ύψη δυσθεώρητα, ούτε αυτός ήταν ο λόγος που πήγα στο Ε. Το κίνητρο ήταν πως οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα με έκαναν να νιώσω ασφαλής. Η πρόταση της εκπομπής που μου έκαναν ήταν πολύ δελεαστική και ωραία, γιατί το concept του Μη Χανόμαστε ήταν δική τους ιδέα. Και πρόκειται για ένα κανάλι ραγδαία αναπτυσσόμενο.

Είχες πρόταση από τον ΑΝΤ1 να είσαι στην κριτική επιτροπή του DWTS5;
Όχι, δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Στον ΑΝΤ1 θα μπορούσα να παραμείνω γιατί είχα ένα συμβόλαιο που ήταν σε ισχύ και θα βλέπαμε αν θα υπήρχε κάτι να κάνω από Ιανουάριο και μετά. Τελικά, αποφασίσαμε κοινή συναινέσει, τρυφερά και γλυκά, να λύσουμε τη συνεργασία μας και να δοκιμάσω την τύχη μου σε ένα άλλο κανάλι. Ο ΑΝΤ1, ούτως ή άλλως, αυτή τη στιγμή έχει πολλούς παρουσιαστές, και πολύ καλούς παρουσιαστές.

Ένιωσες πως το Η Γερμανού Ξανάρχεται δεν πήρε το χρόνο του για να εδραιωθεί; Πολλές εκπομπές την πρώτη τους χρονιά ψάχνουν τα πατήματά τους και μετά εκτινάσσονται.
Έχω μέσα μου γονίδια τηλεοπτικού ανθρώπου, ξέρω πως η τηλεόραση είναι ένα μέσο που δεν σου κάνει απαραίτητα χάρες. Έτσι, έχω μάθει να μην γκρινιάζω και να μην περιμένω να μου κάνουν χατίρια του τύπου να «σε δοκιμάσουμε και δεύτερη σεζόν, μήπως πας καλύτερα». Μπορεί, αν συνεχιζόταν δεύτερη χρονιά, να πήγαινε καλύτερα, αλλά μπορεί και να μην πήγαινε. Δεν μπορούσα να υποσχεθώ κάτι τέτοιο στο κανάλι.

Η ιδέα του σκηνικού του Μη Χανόμαστε θυμίζει το σετ στα Φιλαράκια.
Αυτό που ζητήσαμε από το σκηνογράφο, τον Μιχάλη Αθανασιάδη, μαζί με το σκηνοθέτη μου, τον Περικλή Ασπρούλια, ήταν μια όσο το δυνατόν πιο πιστή αντιγραφή του σπιτιού της Μόνικα από τα Φιλαράκια, γιατί το πλατό είναι πολύ μικρούτσικο. Δεν θυμίζει, λοιπόν, απλά τα Φιλαράκια, το κατακλέψαμε!

Ανέφερες πολλές φορές στην πρεμιέρα τον μπαμπά σου. Νιώθεις πως αυτό που κάνεις φέτος είναι πιο κοντά στο Αλάτι και Πιπέρι;
Στην πρεμιέρα ανέφερα τον μπαμπά μου πολύ, γιατί είχα καλεσμένους δύο ανθρώπους που ήταν φίλοι του και είχαν πολλές φορές φιλοξενηθεί στο Αλάτι και Πιπέρι. Αυτό δεν σημαίνει πως θα το κάνω κάθε φορά.

Ο Φρέντυ είναι ο μέντοράς σου;
Μέντοράς μου είναι, ήρωάς μου είναι, πρίγκιπάς μου είναι, τα πάντα είναι, αλλά δεν θα τον φτάσω ποτέ, τουλάχιστον τηλεοπτικά. Το προϊόν Αλάτι και Πιπέρι ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό για την εποχή του, ήταν μια άλλη τηλεόραση και ο πατέρας μου ένας πολύ πιο ταλαντούχος άνθρωπος από εμένα.

Ακούγεται λίγο ισοπεδωτικό αυτό.
Κοίτα, πιστεύουν μερικοί ότι αυτομαστιγώνομαι. Δεν αυτομαστιγώνομαι. Αγαπάω τον εαυτό μου και τον φροντίζω. Απλά δεν μου αρέσει ούτε να τον υπερτιμώ ούτε να τον υπερκανακεύω. Μου αρέσει να με αγαπάω τόσο όσο και να είμαι ρεαλίστρια εκεί που πρέπει. Πιστεύω ότι είμαι μια καλή παρουσιάστρια και ο κόσμος που με αγαπάει ξέρει γιατί με αγαπάει (γιατί είμαι αληθινή και δεν παριστάνω κάτι άλλο από αυτό που είμαι, γιατί όταν κάνω γκάφες ή βλακείες τις παραδέχομαι), αλλά οποιαδήποτε σύγκριση με τον πατέρα μου είναι ισοπεδωτική για μένα.

Ως μπαμπάς με κόρη είχατε και έντονες αντιπαραθέσεις;
Ποτέ. Είχαμε πολύ έντονη αγάπη και δέσιμο, μια πολύ έντονη χημεία. Ήμασταν πλασμένοι για να είμαστε πατέρας και κόρη.

Με τη μαμά είχες περισσότερη κόντρα;
Ναι, μέχρι τα 21 μου, υπήρχε ένα είδος κόντρας, η οποία με τα χρόνια μεταλλάχθηκε σε μια απίστευτη λατρεία. Αυτή τη στιγμή η σχέση μας με τη μητέρα μου είναι ιδανική και κάτι παραπάνω.

Ήταν η κόντρα την εποχή εκείνητης εφηβείας, που τα κορίτσια τρελαίνονται και ασχολούνται πιο πολύ με τους άντρες παρά με όσα πρέπει;
Ακριβώς αυτή η περίοδος. Που ασχολείσαι με άντρες και όχι με τις σπουδές ή τη δουλειά σου και κάνεις τα πάντα για να εκνευρίσεις τη μαμά σου. Η μαμά μου, που ήταν πάντα μια καλλονή –και εξακολουθεί να είναι–, ντυνόταν καταπληκτικά και θυμάμαι πως όλοι έλεγαν «Η μαμά σου είναι τόσο κομψή και τόσο σικ. Εσύ γιατί ντύνεσαι έτσι;». Πάντα αυτό άκουγα και, όσο το άκουγα, τα τζιν σκίζονταν όλο και περισσότερο και η αρβύλα έδινε κι έπαιρνε. Έκανα όλα τα αντίθετα για να την εκνευρίσω.

Τώρα, που είχες να πάρεις μια σημαντική επαγγελματική απόφαση, τη συμβουλεύτηκες;
Επειδή τον καιρό που έκλεινα τη συμφωνία, εκείνη ήταν εκτός Ελλάδας, στο Παρίσι, μιλούσαμε στα τηλέφωνα ατελείωτες ώρες, ήταν πολύ δίπλα μου. Είναι απίστευτη γυναίκα. Όσοι φίλοι αλλά και ερωτικοί μου σύντροφοι έχουν γνωρίσει την Εριέττα μένουν με το στόμα ανοιχτό. Και μου λένε «Αν πρόκειται να γίνεις έτσι όταν μεγαλώσεις, να μη σε χωρίσω ποτέ».

Με τον Μάνο έχουν γνωριστεί;
Ο Μάνος δεν την έχει γνωρίσει ακόμη, παρότι υπάρχει επιθυμία, γιατί τον τελευταίο καιρό η μητερούλα μου μοιράζει τον καιρό της μεταξύ Ελλάδας, Γαλλίας και Κυθήρων και δεν μας κάνει και πολλές φορές την τιμή να είναι στην Αθήνα, την έχει λίγο απαρνηθεί. Τις ελάχιστες εβδομάδες που είναι στην Αθήνα τη θέλω για μένα!

Η πρεμιέρα σου δέχτηκε εξαιρετικά καλά σχόλια στο twitter, παρόλο που το κοινό του είναι πολύ αυστηρό. Όμως εσύ μου είπες πως δεν έμεινες και πολύ ευχαριστημένη.
Ήταν πολύ τιμητικά τα σχόλια για εμένα και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Μου αρέσει να βλέπω τις εκπομπές μου μαζί με τον κόσμο, να είμαστε on line και να υπάρχει διαδραστικότητα. Από εκεί και πέρα, δεν έμεινα πολύ ευχαριστημένη για λόγους που έχουν να κάνουν και με τη δική μου παρουσίαση, που σαφώς μπορεί να γίνει καλύτερη, αλλά και με θέματα τεχνικά, που είχαν να κάνουν με τη ρύθμιση της εικόνας, τα φώτα, το μοντάζ. Θα τα λύσουμε, όμως. Πρώτη εκπομπή ήταν, ζητώ την κατανόησή σας.

Σε αγχώνουν τα νούμερα, ειδικά σε ένα πιο μικρό κανάλι;
Σε όποιο κανάλι και να είμαι, είτε είναι το Mega, είτε ένα κανάλι που δεν το μετρά καν η AGB, την ίδια υπευθυνότητα θα δείξω απέναντι στους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν, με προσέλαβαν και με πληρώνουν. Θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερό μου. Βεβαίως ξέρω πως, όταν είσαι σε ένα πιο μικρό κανάλι, δεν μπορείς να κάνεις τα 25άρια και τα 30άρια που πιθανόν να έκανε πέρσι το Η Γερμανού Ξανάρχεται, ειδικά όταν είχα το lead in του The Voice, που έκανε νούμερα απίστευτα. Γι’ αυτό ήμουν προετοιμασμένη. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ξεκινάω κάτι καινούριο από το μηδέν και το χτίζω πετρούλα πετρούλα από τα θεμέλιά του για να το δω να μεγαλώνει. Κι όταν λέω μεγαλώνει, εννοώ και σε δημοτικότητα, που μετριέται με την αγάπη του κόσμου, και σε νούμερα τηλεθέασης.

Πιστεύεις πως θα έπρεπε να κάνεις περισσότερο promo στην πρεμιέρα;
Πριν την πρεμιέρα έδωσα μια συνέντευξη σε ένα μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό και θα δώσω κι άλλες. Από την άλλη, τι να κάνεις; Να βγάλω 48άφυλλες αφίσες στο δρόμο σαν να είμαι ο κουμπάρος μου, ο Γιώργος Τσαλίκης (χρησιμοποιώ και την οικογένεια, γιατί αυτή έχω, αυτήν εμπιστεύομαι!). Μπορεί να βοηθούσε λίγο παραπάνω. Αλλά αν ο κόσμος δεν αποφασίσει ότι του αρέσει ένα προϊόν, δεν θα σε δει, ό,τι και να κάνεις.

Στον Μάνο πώς φάνηκε η πρεμιέρα;
Ο Μάνος μού είπε το κλασικό, το λέω με πολλή αγάπη δεν λέω ότι το έχω συνηθίσει, γιατί είναι κάτι που πάντα σου αρέσει να το ακούς. Μου είπε «Τι καλή που είσαι με τις συνεντεύξεις, πανάθεμά σε… Το ’χεις πολύ!».

Συμβουλεύεται ο ένας τον άλλον;
Εγώ τον ρωτώ τη γνώμη του για πολλά, εκείνος στα επαγγελματικά δεν με συμβουλεύεται και τόσο. Με συμβουλεύεται για το ντύσιμο, για το τι να πει σε μια συνέντευξη. Στα επαγγελματικά του όμως σχεδόν καθόλου, γιατί εκεί συμβουλεύεται τον Ρέππα και τον Παπαθανασίου. Αν τους είχα κι εγώ κολλητούς, αυτούς θα συμβουλευόμουν. Στο νέο του σίριαλ, στον Όρκο Σιωπής, θα με ρωτήσει πώς μου φάνηκε, ειδικά στις ερωτικές σκηνές. Γελάμε πολύ με αυτό. Μου λέει: «Ήμουν αρκετά πειστικός ή να δώσω κι άλλο;». Βλέπεις, σε αυτό το σίριαλ κάνει έναν υπερ-γκόμενο που τα έχει με όλες, αλλά η επίσημη αγαπημένη του είναι η Μαρία Κορινθίου. Του λέω, λοιπόν, κι εγώ: «Ε, με τη Μαρία μπορείς λίγο ακόμη να δώσεις. Η Μαρία είναι φίλη μας».

Είστε περισσότερο από ενάμιση χρόνο μαζί. Ισχύει πως συγκατοικείτε;
Ο Μάνος έχει ακόμη τα πράγματά του στο πατρικό του, έχει αρκετά πράγματα και στο δικό μου το σπίτι και μένουμε μαζί πάρα πολύ συχνά, αλλά με μια ελευθερία που είναι απαραίτητη και στους δυο μας κι αυτό μας κάνει να νιώθουμε και τόσο καλά μαζί.

Η συγκατοίκηση φθείρει τη σχέση;
Αυτό εξαρτάται από το ζευγάρι. Εμείς είμαστε ένα ζευγάρι που έχει πολύ έντονη την αίσθηση της ανεξαρτησίας. Έχουμε, ας πούμε, αποφασίσει πως η μία μέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη στους φίλους μας. Ο καθένας με τους δικούς του. Και δεν υπάρχουν «πρέπει». Ότι, π.χ., μετά το θέατρο ο Μάνος πρέπει να γυρίσει εδώ. Δεν τον καταπιέζω, δεν με καταπιέζει. Δεν του τα πρήζω, δεν μου τα πρήζει. Υπάρχει τόση χαλαρότητα και γλυκύτητα σε αυτή την ιστορία, που τελικά νομίζω πως αυτό είναι το μυστικό για τη διάρκεια μιας σχέσης.

Υπήρξε άλλη σχέση σου μετά από τον Ίμβριο που έφτασε κοντά στο γάμο;
Όχι, δεν θα το έλεγα.

Τι θα σε έκανε να πεις το «ναι» σε ένα γάμο σήμερα; Να σου κάνει, ας πούμε πρόταση, πέφτοντας με αλεξίπτωτο;
Πραγματικά συγκινούμαι όταν βλέπω κάτι τέτοια στον κινηματογράφο και λέω «να, μωρέ, τι άντρες υπάρχουν!» και μετά λέω στον εαυτό μου: «Ναταλία, θέλω να συνέλθεις λίγο, αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες». Βέβαια, γίνονται και στην πραγματικότητα. Αλλά σε αυτή την ηλικία που είμαι και, έχοντας κάνει έναν καταπληκτικό γάμο και έχοντας πάρει ένα διαζύγιο, που ήταν καλύτερο και από το γάμο (το είπε η Σμαράγδα στο Celebrity Game Night, όπου ήμασταν καλεσμένοι με τον Πέτρο, και το βρήκα πολύ χαριτωμένο!), θεωρώ πως το θέμα γάμος δεν είναι στα ζητούμενά μου. Δεν θέλω να είμαι απόλυτη, γιατί μετά αυτά τυπώνονται και σου λένε «Κοίτα τι έλεγες τότε!», αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου στη σκέψη μου.

Δεν το βρίσκεις λίγο υποκριτικό όταν όλοι σχολιάζουν το αν μια γυναίκα είναι μεγαλύτερη, ενώ αν είναι μεγαλύτερος ο άντρας δεν αφορά κανέναν;
Δεν είναι τόσο θέμα υποκρισίας. Αν και μπαίνουμε στο 2015, στην Ελλάδα, σαν κοινωνία, είμαστε πολύ πιο έτοιμοι να δεχτούμε μια διαφορά ηλικίας 20 χρόνων όταν μεγαλύτερος είναι ο άντρας, αλλά δεν το δεχόμαστε όταν μεγαλύτερη είναι η γυναίκα, ακόμα κι αν δεν της πολυφαίνεται. Ίσως γιατί μας έχουν μεγαλώσει διαφορετικά. Και ο δικός μου ο μπαμπάς δέκα χρόνια μεγαλύτερος ήταν από τη μαμά μου, μην το πας μακριά. Αλλά δεν ενοχλώ ούτε κάνω κάτι ανήθικο. Για μένα ανηθικότητα είναι να μπεις ανάμεσα σε ένα παντρεμένο ζευγάρι, να χωρίσεις δύο ανθρώπους. Δεν είναι ανηθικότητα το να είσαι με έναν άντρα επειδή εκείνος το θέλει, εκείνος σε διάλεξε, εκείνος έκανε το πρώτο βήμα, κι ας είναι είκοσι τόσα χρόνια μικρότερός σου. Δεν του έβαλα το πιστόλι στον κρόταφο και του είπα: «Άκουσε, Μάνο Ιωάννου, διαλέγεις: θάνατο ή Ναταλία;». Στην αρχή με πείραζε ο σχολιασμός, αλλά τώρα το έχω αποδεχτεί. Κάποιοι άνθρωποι ενοχλούνται και είναι δικαίωμά τους, γιατί έτσι έχουν μεγαλώσει.

Υπήρξες ποτέ με κάποιον πολύ μεγαλύτερο;
Ναι, όταν ήμουν 24, είχα για δύο μήνες σχέση με έναν άντρα που ήταν 45 χρόνων. Ήμουν πάρα πολύ γοητευμένη από εκείνον, αλλά δεν κράτησε πολύ.

Σε παλιότερη συνέντευξη είχες πει πως είχες μείνει έγκυος σε μικρή ηλικία και δεν κράτησες το παιδί. Υπάρχουν φορές που μετανιώνεις κοιτάζοντας πίσω;
Όχι. Απαντώ γρήγορα, γιατί είναι η αλήθεια μου και όταν απαντάς ειλικρινά, η απάντηση σου βγαίνει γρήγορα. Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου τώρα, γιατί ήμουν 21 χρόνων, κάτι που σημαίνει πως θα είχα παιδί 28 χρόνων. Δεν το μετάνιωσα, όμως. Αυτό το βιολογικό ρολόι σε μένα κάποιος από εκεί ψηλά δεν το κούρδισε ποτέ.

Έχεις πει πως έχεις πολλές ανασφάλειες, αλλά όχι για την ηλικία και τα κιλά σου, που είναι οι πιο συνηθισμένες σε μια γυναίκα.
Έχω τις κλασικές ανασφάλειες των παιδιών χωρισμένων γονιών. Είναι τόσο σπαστική η ανάγκη μου να νιώσω πως με αγαπούν, που αισθάνομαι ότι μπορεί πολλές φορές να το εκβιάζω από τους άλλους με τρόπο πολύ σπαστικό, που ίσως γίνεται και επιθετικός. Αντί να πω «Θα μου κάνεις μια αγκαλιά επειδή το έχω ανάγκη;», θα το εκφράσω με λάθος τρόπο και θα πω «Εσύ δεν ξέρεις να αγαπάς, γιατί αν είχα ένα σωστό σύντροφο, τώρα θα με είχε πάρει αγκαλιά». Είναι η λάθος προσέγγιση, γιατί ο άλλος θα απαντήσει: «Πήγαινε βρες το σωστό σύντροφο, λοιπόν». Από αγάπη, στοργή και τρυφερότητα έχω πολλή ανάγκη. Αλλά στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, φιλικές και ερωτικές, δεν περιμένω να πάρω για να δώσω. Δίνω κι αν δώσεις κι εσύ, έδωσες. Αν δεν δώσεις, μένω με τη χαρά πως υπήρξε ένα δόσιμο από εμένα.

Τι θυμάσαι από το διαζύγιο των γονιών σου;
Ήμουν 1,5 έτους και δεν έχω καθόλου μνήμες από αυτό. Μεγάλωσα γνωρίζοντας πως τους γονείς μου τους βλέπω τα Σαββατοκύριακα. Δύο Σαββατοκύριακα το μήνα περνούσα με τη μαμά και ένα με τον μπαμπά, που είχε μεγαλύτερο φόρτο εργασίας.

Ποια περίοδο της ζωής σου θυμάσαι ως την πιο δύσκολη;
Με στιγμάτισαν οι απώλειες της γιαγιάς και του μπαμπά μου. Η μαμά του Φρέντυ με μεγάλωσε. Ήταν μαμά, μπαμπάς, όλα μαζί. Όταν την έχασα, ήταν σαν να έχασα τρεις ανθρώπους μαζί. Ήμουν 26 χρόνων, αλλά ήταν σπαρακτικό. Στην κηδεία της, λίγο πριν τελειώσει η τελετή, στον τελευταίο αποχαιρετισμό, είχα καταρρεύσει. Είχα ακουμπήσει επάνω της, έκλαιγα σπαρακτικά, της έλεγα «μη με αφήνεις». Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να σπαράζει τόσο πολύ. Ήταν η απώλεια του ανθρώπου που με πήρε στα χέρια του 1,5 έτους, με μεγάλωσε και μέχρι τα 26 –παρότι έμενα μόνη μου από 17 χρόνων– δεν ξεκόλλαγα από τα φουστάνια της. Με τον μπαμπά ήταν αλλιώς. Ήταν τέτοιο το σοκ, που χρειάστηκε να μου χορηγήσουν μια ισχυρή δόση ηρεμιστικών και δεν μπόρεσα ούτε στην κηδεία να πάω. Για τρεις μέρες ήμουν με ηρεμιστικά τάβλα στο κρεβάτι, με τους δικούς μου πολύ ανήσυχους, γιατί κοιμόμουν συνέχεια, δεν ήθελα να το δεχτώ.

Χρειάστηκες βοήθεια για να το ξεπεράσεις;
Έκανα ψυχανάλυση για τέσσερα χρόνια, γιατί όλο αυτό μού βγήκε σε μεγάλο θυμό και δυσκολευόμουν πάρα πολύ να επανέλθω στην καθημερινότητά μου. Με βοήθησε μια εξαιρετική ψυχολόγος, την οποία ακόμα ευγνωμονώ. Με έβγαλε από ένα πολύ σκοτεινό τούνελ και με ξανάφερε στο φως. Γιατί, μετά το θάνατο του πατέρα μου, ξεκίνησε ένα ντόμινο από κρίσεις πανικού, αγοραφοβίες, μου ήρθαν όλα μαζί. Έλεγα «δεν θα γίνω καλά», όμως έγινα. Και είναι καλό μέσα από αυτή την κουβέντα, γιατί μπορεί να μας διαβάσουν και άνθρωποι που το περνάνε ή το έχουν περάσει, να πω πως αν περνάς κάτι τέτοιο, δεν πρέπει να διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Είναι καλό να πιστεύουμε πως μπορούμε να το νικήσουμε μόνοι μας, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό.