«Η γιαγιά μου με μεγάλωσε….. μέσα στην θλίψη της».
Όλα στην ζωή της δεν ήρθαν ρόδινα. Στα 12 της έχασε την μητέρα της. Μεγάλωσε μόνη της με την γιαγιά της. Επαναστάτησε. Η άγνωστη ζωή της Ρέας Τουτουνζή!
Η Ρέα Τουτουνζή για δεκαετίες αποτελεί ένα από τα πιο λαμπερά πρόσωπα της showbiz. Μεμεγάλη καριέρα στο χώρο του μόντελινγκ και μια νέα επιτυχημένη πορεία στο χώρο της υποκριτικής! Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην θεατρική παράσταση “Οι φόνισσες της Παπαδιαμάντη”. Πάντα λαμπερή και χαμογελαστή στα εξώφυλλα των περιοδικών, ενώ πίσω από την λάμψη, λίγοι γνώριζαν το «σκοτάδι» της ψυχής της. Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη της στο περιοδικό «ΕΓΩ» η Ρέα Τουτουνζή που σήμερα έχει καταφέρει να περάσει στην αντιπέρα όχθη της ευτυχίας στο πλευρό του συζύγου της Γιώργου, εξομολογείται τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά της χρόνια.
Μεγάλωσε με την γιαγιά της, που είναι τα πάντα για εκείνη ακόμα και σήμερα.
«Η γιαγιά μου είναι τα πάντα για εμένα. Είναι 97 ετών. Με μεγάλωσε μέσα στην θλίψη της. Είχε χάσει το παιδί της, την μητέρα μου. Τότε ήμουν δώδεκα. Η μια μεγάλωσε την άλλη ουσιαστικά. Είμαστε πολύ δεμένες»
Ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας της στην τρυφερή ηλικία των 12, της στοίχισε. Την έριξε σε κατάθλιψη, την οδήγησε σε ψυχανάλυση!
«Δεν ξεπέρασα ποτέ το θάνατο της μητέρας μου. Έχω κάνει ψυχανάλυση, έχω μιλήσει πολύ, αλλά δεν φεύγει. Ως παιδί κρατούσα κακία στην μαμά μου. Επειδή με άφησε μόνη. Αυτό το κουβαλούσα μέσα μου μέχρι και τα 28.Την έλλειψη της, την αντιμετώπιζα,επαναστατώντας με κατάθλιψη. Παράλληλα προσπαθούσα να μάθω τον εαυτό μου»
Τι απαντάει στην ερώτηση της δημοσιογράφου για το αν και πότε δοκίμασε ναρκωτικά; Ήταν στην εφηβεία ή στα ¨90s;
«Ειλικρινά δεν θυμάμαι. Όταν είσαι νέος, έχεις περιέργεια. Κάνεις πειραματισμούς και περνάς διάφορες φάσεις. Θέλεις να γίνεις μέλος μιας παρέας. Αυτή είναι η επικινδυνότητα. Κάπως έτσι ξεκινάει. Είναι σαν το τσιγάρο. Ξεκίνησα να καπνίζω επειδή το έκαναν όλοι»
Η Ρέα Τουτουνζή πιο ώριμη από ποτέ, εξηγεί σήμερα πως ο θάνατος της μητέρας της, την επηρέασε ώστε να μην θέλει να γίνει μητέρα.
«Επειδή έχω μεγαλώσει έτσι, αισθάνομαι ότι δεν έχω το κουράγιο για ένα παιδί. Επίσης δεν θα ήθελα να κάνω ποτέ το ίδιο πράγμα στο δικό μου παιδί. Τρομάζω με την ιδέα ότι μπορεί κάτι να πάθω και να το αφήσω ορφανό. Το να ζήσει αυτό που έζησα εγώ ήταν ο μεγαλύτερος μου εφιάλτης. Οι λόγοι είναι καθαρά ψυχολογικοί. Αν έρθει βέβαια ένα παιδί, καλοδεχούμενο θα είναι. Απλώς δεν θα μπω στην διαδικασία.»
