«Τη νιώθω και τη βλέπω αυτήν την αλλαγή. Ο κόσμος έχει γίνει πλέον πολύ επιλεκτικός ως προς το πού θα επενδύσει τα λιγοστά χρήματα που έχει. Αυτή η τάση δεν παρατηρείται όμως μόνο στο χώρο των τεχνών και της ψυχαγωγίας. Επειδή στην πορεία ανακαλύψαμε πως όλη αυτή η φούσκα που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν κάτι αληθινό και ουσιαστικό, στρεφόμαστε ξανά στο μέσα μας, θέλουμε να ξανανιώσουμε άνθρωποι. Και αυτό είναι η μόνη μας σωτηρία. Μόνο αν ο καθένας καταφέρει να κάνει μια επανεκκίνηση μέσα του, θα είναι δυνατή μια ευρύτερη αλλαγή προς το καλύτερο»
Εσείς πώς νιώθετε ως πολίτις μιας χώρας με κακό παρόν και αβέβαιο μέλλον;
«Μια πίκρα και μια απογοήτευση τη νιώθω. Αλλά ξέρω πως έχουμε συνυπευθυνότητα σε όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Αν δεν ωριμάσουμε, αυτό θα μας αξίζει. Δεν μπορούμε επ’ άπειρον να εθελοτυφλούμε και να μεταθέτουμε αλλού τις ευθύνες. Εχουμε υποχρέωση να βάλουμε τις βάσεις έτσι ώστε οι γενιές που θα έρθουν να είναι καλύτερες. Φυσικά τα μερίδια της ευθύνης δεν είναι ισόποσα. Γιατί και οι πολίτες μιας χώρας είναι σαν τα παιδιά και συμπεριφέρονται ανάλογα με τον τρόπο που θα διαπαιδαγωγηθούν. Είναι πλέον καιρός να ωριμάσουμε, έτσι ώστε και οι πολιτικοί που θα διαλέξουμε να μας εκπροσωπούν να είναι καλύτεροι»
Λουκέτα, ανεργία, απαισιοδοξία: από πού μπορεί κανείς να αντλήσει δύναμη για να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά;
«Από τον διπλανό μας και από μέσα μας. Πρέπει ο καθένας μας να επαναπροσδιορίσει τα αναγκαία και ζωτικά δεδομένα. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό. Όλοι νιώθουμε σαν να μας έχουν τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Ομως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Και η ζωή έχει αποδείξει πως στις δυσκολίες ανακαλύπτουμε πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας», λέει η ερμηνεύτρια στην εφημερίδα Έθνος.