Ρεύμα σε όσες πρώτες κατοικίες είχε κοπεί – Επίδομα σίτισης σε 300.000 άτομα

Κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή – Ποιοι είναι οι τρεις βασικοί άξονες και ποιοι οι δικαιούχοι – Διαβάστε αναλυτικά τι προβλέπεται από το νομοσχέδιο

Επανασύνδεση κομμένου ρεύματος, επίδομα ενοικίου και επίδομα σίτισης είναι τα τρία βασικά μέτρα που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους είναι το πρώτο που κατατέθηκε προς ψήφιση στην Βουλή.

Συγκεκριμένα στο νομοσχέδιο προβλέπεται:

α) Επανασυνδέονται όλα τα κομμένα ρεύματα σε κύριες κατοικίες χωρίς επιβάρυνση και παρέχεται δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα έως 300 khw έως το τέλος του έτους. Όλα τα νοικοκυριά που ζουν σήμερα με κομμένο ρεύμα θα επωφεληθούν άμεσα από το μέτρο.

β) Επίδομα ενοικίου σε έως 30.000 νοικοκυριά για το 2015, με ενδεχόμενη παράταση και για το 2016. Η επιδότηση θα ανέρχεται στα 70 έως τα 220 ευρώ το μήνα. Η επιδότηση δεν θα αποτελεί φορολογούμενο εισόδημα για τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, ενώ δεν θα μπορεί να κατασχεθεί για χρέη του προς πιστωτικά ιδρύματα. Αντίθετα, θα μπορεί να καλύπτει, συμψηφιζόμενο, βεβαιωμένες οφειλές του προς τη ΔΟΥ και ασφαλιστικούς οργανισμούς.

γ) επίδομα σίτισης για την προμήθεια βασικών ειδών διατροφής και διαβίωσης για 300.000 άτομα. Το επίδομα θα δίνεται υπό μορφή κουπονιών ή ηλεκτρονικού μέσου προμήθειας αυτών των ειδών. Το ύψος του θα κυμαίνεται ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογένειας για αγορά προϊόντων από επιχειρήσεις που θα θελήσουν να συνεργασθούν. Υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα λειτουργήσει και ως τόνωση των τοπικών αγορών, αφού θα μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό επιχειρήσεις κάθε μεγέθους που το επιθυμούν.

Εξηγώντας την προτεραιότητα της κατάθεσης του συγκεκριμένου νομοσχεδίου κυβερνητικές πηγές εξηγούσαν ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με τη λιτότητα που επέβαλαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχε δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις καθώς όλοι οι κοινωνικοί δείκτες, όπως φτώχεια και ειδικότερα η παιδική φτώχεια, ανεργία, ανεργία των νέων επιδεινώθηκαν σε πρωτοφανή επίπεδα.

Επικαλούμενες στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι στα μέσα του 2014:
Φτάσαμε σε ποσοστό ανεργίας της τάξης του 26,4% (δηλαδή 1.280.101 ανέργους) και ειδικά για νέους τους ηλικίας 15-24 στο 52%.

Η φτώχεια στην χώρα αφορά στο 23,1% του πληθυσμού (με την παιδική φτώχεια να φτάνει το 28,8%) και να χτυπάει κυρίως μονογονεϊκά και πολυμελή νοικοκυριά, τους οικονομικά μη ενεργούς και τους ηλικιωμένους. Επίσης αναφέρουν έχουμε νοικοκυριά που αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες όπως αυτές προσδιορίζονται από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, όπως τροφή, στέγη, ενέργεια.

Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζοντας το τραγικό πρόβλημα, δεσμεύτηκε να προσπαθήσει να ανακόψει την πορεία προς μια ολοκληρωτική κοινωνική καταστροφή. Το Σχέδιο Νόμου, το οποίο έχει σταλεί από το Υπουργείο στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή, είναι ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με τρεις παροχές που θα ανακουφίσουν τους συμπολίτες μας οι οποίοι βρίσκονται σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και θα συντελέσουν στην εργασιακή και κοινωνική τους επανένταξη, αποκαθιστώντας, κατά το δυνατόν, την κοινωνική συνοχή.

Σημειώνεται ότι στον προσδιορισμό των επωφελούμενων θα δοθεί προτεραιότητα στις οικογένειες με ανήλικα παιδιά, στους ανέργους και τους μακροχρόνια ανέργους, στους ενοικιαστές που απειλούνται με έξωση και σε οικογένειες που το εισόδημά τους δεν τους επιτρέπει την πρόσβαση στα τρία αυτά βασικά αγαθά.

Με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις θα εξειδικευτεί η πρώτη εφαρμογή των μέτρων με ειδικά κριτήρια και διαδικασίες καθώς και συνέργεια των δράσεων που ήδη υλοποιούνται ή προβλέπεται να υλοποιηθούν ώστε να υπάρξει το μέγιστο δυνατό όφελος.

Τέλος οι κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία διαμόρφωσης ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για την έμπρακτη Κοινωνική Αλληλεγγύη και την οργανωμένη Κοινωνική Πρόνοια, ώστε επιτέλους να μπουν τα θεμέλια για ένα Κοινωνικό Κράτος που θα είναι σύγχρονο, αποτελεσματικό, δίκαιο και με απλές διαδικασίες αναγνώρισης και κάλυψης των πραγματικών αναγκών.